دلنوشته های مامان پری

سلام تحسین مامان امیدوارم خوب باشی چون هیچ مادری تحمل بد حالی فرزندشو نداره. این نامه رو تو 26 هفتگی برات مینوسم. عزیز دلم الان که تو تو شیکم منی افسوس روزایی رو میخورم که نمیخواستم بچه دار بشم ...کاش زودتر به فکر اوردن تو بودم.اما الان هم خیلی خوشحالم که بچه ای مثل تو تو شیکمم دارم.خدا را هزاران بار شکر میکنم به خاطر دادن تو به من و بابایی. از خدا میخوام تو رو سالم و خوشبخت کنه. اولین روزایی که فهمیدم تو وجودمی رو هیچ وقت از یاد نمیبرم.خیلی پسر فهمیده ای بودی...نه تهوعی،نه استفراغی و نه هیچ حالت بدی بهم منتقل نکردی.از اولین روزها هم خوش یمنیت تو همه کارامون مشخص بود. چقدر بابا علی رضا از اومدنت خوشحال و ذوق زده بود نمیدونی...

سلام به همه تصمیم گرفتم برا بچه ای که قراره اگه خدا بخواد تا سه ماه دیگه به دنیا بیاد یه وبلاگ درست کنم.تا هم یادگاری از من باشه و هم حرفایی که شاید نشه الان بهش زد رو اینجا بنویسم...تا وقتی بزرگ شد بفهمه تو دوران بچگیش چی ها اتفاق افتاده.